zondag 8 juni 2008

Een kunstwerk voor de wijk Sluizeken.

Afgelopen vrijdag werd in de Pierre De Geyterstraat te Gent het vijfde en laatste kunstwerk in de reeks “Blinde Muren” onthuld. Met dit kunstproject wil het Gentse stadsbestuur lege plekken in het Gentse straatbeeld sieren met een waardevol kunstwerk. Via een open oproep konden groepen en verenigingen blinde muren in hun buurt voorstellen die ze graag door een kunstenaar aangepakt zouden zien. Uit 50 dossiers wees het stadsbestuur eind 2004 vijf winnaars aan. Zij werden meteen de opdrachtgevers van een nieuw kunstwerk. Samen met VZW De Nieuwe Opdrachtgevers gingen ze op zoek naar een geschikte kunstenaar, die zich wilde laten inspireren door hun buurt. Schepen De Caluwe: “Door dit project werden gewone Gentenaars plots opdrachtgevers van een hedendaags kunstwerk voor een publieke ruimte. Het werd een voorbeeld voor binnen- en buitenland en we kregen voor dit project zelfs de prijs van Vlaams Bouwheer”.

Blinde Muren09 De blinde gevel van de sociale woningen in de Pierre De Geyterstraat leek de beste plek voor een kunstwerk in de wijk Sluizeken-Tolhuis-Ham. Samen met de bewoners en de eigenaar van het gebouw (de Gentse Haard) en enkele stadsdiensten werd de situatie besproken. De muur op zich was niet onaantrekkelijk, alleen wilde men met een eenvoudig kunstwerk, dat begrepen werd door de hele buurt, méér kleur in de wijk. Tenslotte koos men voor de Taiwanese kunstenaar Michael Lin. Zijn werk was onder meer te zien op de Biënnale van Venetië, de Biënnale van Istanbul, in het Stedelijke Museum voor Actuele Kunst (SMAK) in Gent en in het Palais de Tokyo in Parijs. Hij verkiest publieke plekken boven een plechtige museumzaal voor zijn werk. Hij beschilderde al een tennisplein in Honolulu en in 2002 werd in het Atrium van het Stadhuis in Den Haag door de kunstenaar een spectaculair geschilderde bloemenvloer geïnstalleerd. Michael Lin formuleerde een mooi antwoord op noodzaak van kunst op die plek. Zijn kunstwerken kenmerken zich door felle kleuren en bloemenpatronen. Maar voor de Pierre De Geyterstraat beperkte hij zich tot één kleur, in contrast met de rode baksteen. Het ontwerp is zeer eenvoudig en refereert naar de vroegere textielfabrieken die in die buurt gelegen waren.

Geen opmerkingen: